خوابیدن کودک کنار والدین علاوه بر اینکه می تواند حس آرامش کودک را بیشتر کند، از طرفی مضراتی نیز با خود به همراه خواهد داشت، از سردی روابط والدین با یکدیگر گرفته تا عدم استقلال کودک همگی مسایلی هستند که در این حیطه قرار میگرند. اما واقعا سن تنها خوابیدن کودک چه زمانی است؟ و نحوه جدا کردن اتاق کودک به چه صورت باید انجام شود؟
یک نکته مهم در جداسازی اتاق کودک این است که هیچگاه به زور اتاق او را جدا نکنید؛ این کار نه تنها منجر به استقلال وی نشده بلکه ترس او را بیشتر خواهد کرد. روانشناسان بر این معتقدند که جداسازی اتاق کودک از والدین مسئله ای بسیار مهم بوده که در آنها اختلاف نظراتی نیز وجود دارد، اما برخی معتقدند که سن تنها خوابیدن کودک باید بین ۱۲ تا ۱۸ ماهگی کودک باشد یعنی دقیقا پیش از شکل گیری ترس های خیالی او صورت گیرد.
روانشناسان این دوره را به دلیل مفهوم نبودن ترس از تاریکی برای کودک و رفع وابستگی کودک به والدین به خصوص مادر،برای جداسازی اتاق خواب کودک از والدین مناسب می دانند. اکثر روانشناسان اعتقاد دارند که تا سن حدود ۲ و نیم سالگی بهتر است کودک در اتاق والدین خود ولی در تخت جدا بخوابد و جدا شدن اتاق او بعد از این سن انجام شود. جدا کردن اتاق خواب کودک باعث ایجاد اعتماد به نفس و استقلال در کودک می شود و همچنین اعتماد فرزند به والدین خود را بیشتر می کند.بهترین روش این است که کودک از ۲ سالگی از والدین جدا بخوابد اما اگر کودکان را زودهنگام و به اجبار جدا کنید نه تنها جدا نمی‌شوند بلکه احساس ناکامی در آن ها ایجاد می‌شود.والدینی که فرزندشان اضطراب جدایی دارد، نباید برای رفع این مشکل، او را زودتر مستقل کنند بلکه باید با کمک متخصص و در طولانی مدت این کار اجرا شود.
